Tag: λιμάνι

Να τελειώνουμε επιτέλους με την καραμέλα με το λιμενικό σώμα. Μιλάμε για έναν ακόμη κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους.

Μπάτσοι που εκπαιδεύονται να χτυπάνε απεργούς λιμενεργάτες, να το παίζουν δερβέναγες του λιμανιού, και εσχάτως να αποδεικνύουν ακόμη και μπροστά στην κάμερα (οποία θρασύτητα) το μένος απέναντι σε ανθρώπους που αφού επέζησαν απο θαλασσοταραχές και πολέμους έπεσαν στα χέρια των πραιτοριανών του λιμενικού σώματος.

Άς γίνει κατανοητό και στον πλέον δύσπιστο ό,τι τους έχουμε απέναντι μας.

Και για τους δύσπιστους:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=uStw492ttkc&feature=channel_video_title[/youtube]

Και νάναι όλα απ’ ό,τι φεύγει —και δε μένει—
σε μια πόλη ακατοίκητη, κι’ εντός μου
ακυβέρνητο, όλο να σε πηγαίνει το καράβι
έξω απ’ την τρικυμία τούτου κόσμου.

(Γιάννης Σκαρίμπας)

Γιατί στον Πειραιά;

Γιατί ο Πειραιάς  είναι ένα ξεχωριστό μητροπολιτικό σύμπλεγμα στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. Με το διοικητικό, εμπορικό και οικονομικό του κέντρο, την “ζώνη”, το λιμάνι, τις “μαρίνες”, τις βιομηχανίες, τους μπάτσους και τα ναρκωτικά, την ανεργία και τα εκατοντάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, με τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες του, με την πολεοδομικά και ταξικά εξόριστη περιφέρεια του, τις γειτονιές και συνοικίες που τον πλαισιώνουν και στις οποίες “ζούμε”, μια ουδετεροποιημένη πόλη που μπορεί να επαναδομηθεί.

Γιατί τώρα ανιχνεύονται οι ευκαιρίες για δυναμικές παρεμβάσεις, γιατί η δράση θα βρει τον χώρο έκφρασής της, όπου επιλέγουμε να συστηματοποιήσουμε τις αρνήσεις μας. Γιατί τώρα όσο ποτέ άλλοτε οι επιθυμίες μας, οι διαθέσεις και η συγκυρία (ξεπούλημα του λιμανιού, cosco, frontex, Λιπάσματα κ.ά.) γίνονται επιτακτικές στο να εμπλακούμε στον χώρο (εδώ και παντού) και στον χρόνο (τώρα και πάντα). Μέχρι την επανάκτηση και την απελευθέρωση του χώρου και του χρόνου, την επανοικειοποίηση των ζωών μας…
Για ελευθερία και αξιοπρέπεια.