Σήμερα στις 19:00 επιστρέφουν στην Κρήτη οι 300 μετανάστες εργάτες πιο δυνατοί απο ποτέ, σίγουροι ό,τι η αλληλεγγύη δεν δεν γνωρίζει σύνορα και πατρίδες.
Τι να της κάνω της καρδιάς της παραπονεμένης;
Βολές με κάνει και γελώ, βολές και αναστενάζω.
Για να αποθάνω, δεν μπορώ, να ζήσω, πως να ζήσω;
Να πάω σ’άλλο σύνορο και σ’άλλο βιλαέτι,
ξένος κι εδώ, ξένος κι εκεί, κι όπου κι αν πάω ξένος.
Ηπειρώτικο, Της Ξενιτιάς
Ας χαλάσουμε τα σχέδια της κυριαρχίας και των μεγαλοσυνδικαλιστών, που εύχονται η αυριανή γενική απεργία να εξελιχθεί σε μια πορεία–κηδεία, με τους απεργούς να εκφράζουν την οργή τους «ομαλά» μόνο μέσα από χλιαρά συνθήματα και έναν απλό περίπατο μέχρι την βουλή.
Ας γίνει η οργή των καταπιεσμένων που θα συναντηθούν στο δρόμο το όπλο τους. Ας πάρουμε παράδειγμα από τις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου και ας μας βρουν απέναντι τους οι 300 εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος της εκμετάλευσης και οι ένστολοι υπηρέτες τους, έτοιμους για τα πάντα.
Ραντεβού την Τετάρτη 23/02,στις 11 π.μ. στην απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο.
Σήμερα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από συντρόφισσες/ους στο “μνημείο ηρώων πεσόντων εργατών” στο Πασαλιμάνι, όπου γίνεται η καθιερωμένη συγκέντρωση – κηδεία διάφορων θεσμικών και κομματικών φορέων της περιοχής. Κρεμάστηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα της συνέλευσης. Σκοπός της παρέμβασης ήταν να σταματήσει να γίνεται ακόμα άλλο ένα μνημόσυνο και να υπενθυμιστεί ότι ο χαμός των 11 αγωνιστών του 1923 είναι πρόταγμα για κοινωνικές συγκρούσεις και ακηδεμόνευτο αγώνα.
Υ.Γ. Λίγο μετά το τέλος της παρέμβασης, πέρασε από το σημείο η πορεία των θιασωτών του Στάλιν (“Κ”ΚΕ – ΠΑΜΕ) και απ’ ότι ενημερωθήκαμε από τηλεφώνημα, κατέβασαν το πανό που είχαμε αναρτήσει, ενώ τα υπόλοιπα που είχαν ανεβάσει τα διάφορα κομματόσκυλα έμειναν ανέπαφα. Ο νοών νοείτω…
