Author: espeir

Ζούμε μια γενικευμένη επίθεση απο μέρους του κράτους.
Ένας ανοιχτός ολομέτωπος πόλεμος διευρύνεται σε όλον τον κοινωνικό ιστό, μια ευρεία επίθεση στην κοινωνία που σε συγκεκριμένα κομμάτια της μάλιστα παίρνει διαστάσεις ανοιχτού πολέμου.
Στον πόλεμο αυτό λοιπόν το κράτος εξοπλίζεται.Η δημιουργία της παρακρατικής συμμορίας των ΔΙΑΣ η διαρκής παρουσία ένστολων στους δρόμους,η στοχοποίηση συγκεκριμένων χώρων, η επιλεκτική χωροθετική περιφρούρηση γειτονιών είναι το ένα μέρος.Το στρατιωτικό.
Υπάρχει όμως σε συμπλήρωση των παραπάνω και ο ιδεολογικός πόλεμος.
Από την μια ο εκφοβισμός της κοινωνίας, η δημιουργία κλίματος τρόμου στον κόσμο ώστε να καταστείλει έν την γενέση του όποια αντίδραση γεννάται ενάντια στις πολιτικές τους.Αυτό είναι το ένα σκέλος , η ωμή τρομοκράτηση του πλήθους που που το αναγκάζει να κλειστεί στον εαυτό του, στο σπίτι του και ήσυχα και
νόμιμα να αποδεχτεί την όποι ακαθεστυκία τάξη του επιβάλλεται ανίκανο να αντιδράσει να γεννήσει εκείνες τις αντιστάσεις που θα τον βγάλουν στον δρόμο της αντιπαράθεσης.Το άλλο είναι ο ιδεολογικός και θεωρητικός μανδύας με τον οποίο το κράτος επιχειρεί να καλύψει τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Λέγεται και τρομονόμος.
Η 3η στην σειρά τροποποίηση έγινε έν μέσω θέρους σε μια και μοναδική συνεδρίαση στις 26 Αυγούστου, όπου το ΠΑΣΟΚ(κυβέρνηση) με την αμέριστη συμπαράσταση της ΝΔ(το ΛΑΟΣ καταψήφισε ζητώντας σκληρότερη αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού και των μεταναστών), ψήφισε τη δεύτερη κατά σειρά τροποποίηση του τρομονόμου του 2001.
Αφορμή για αυτήν την τροποποίηση στάθηκε η κύρωση σύμβασης Παλέρμο του ΟΗΕ, που στα πλαίσια αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος εισάγει την έννοια της ‘τρομοκρατίας’και της δίνει το χρίσμα του βασικού εχθρού της κοινωνίας.
Η συγκεκριμένη σύμβαση ψηφίστηκε το 2000, αλλά χρειάστηκαν 10 χρόνια ώστε να περάσει στην Ελλάδα(σημαντική η συμβολή των ‘αντιεξουσιαστών’ του ΠΑΣΟΚ).
Τί περιλαμβάνονται στις διατάξεις του τρομονόμου;

1. Ενώ έως τώρα τιμωρούνταν «όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται
ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή
περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη
περισσότερων κακουργημάτων», πλέον η λέξη «και» αντικατα-
στάθηκε με τη λέξη «που». Ετσι, εξαλείφεται το υποκειμενικό
στοιχείο του δόλου και αντικαθίσταται με το αντικειμενικό συλ-
λογικό στοιχείο. Είναι αδιάφορο αν ο διωκόμενος ήθελε να δια-
πράξει ή διέπραξε κακουργήματα. Αρκεί που το ήθελε η
οργάνωση. Το ελληνικό σύστημα δικαίου δεν περιλάμβανε μέχρι
τώρα τον αντικειμενικό δόλο. Πλέον, στο όνομα της «καταπολέ-
μησης της τρομοκρατίας», εισάγεται και αυτός.
2. Ως «τρομοκρατική» οργάνωση ορίζεται πλέον και αυτή που
συγκροτείται για να διαπράξει πλημμελήματα (π.χ. παρακώλυση
συγκοινωνιών, διακεκριμένη φθορά κ.α.). Με αυτό το τρόπο οι
συλληφθέντες μιας πορείας, στους οποίους κατά κανόνα αποδί-
δονται τέτοια αδικήματα, μπορούν κάλλιστα να δικαστούν ως
«τρομοκράτες». Απλώς, τους επιφυλάσσεται μικρότερη ποινή σε
σχέση με όσους διαπράττουν κακουργήματα. Το ίδιο ισχύει και
για όποιον κατηγορηθεί ότι «διευθύνει» τέτοια ομάδα. Δικάζεται
κι αυτός σαν «αρχηγός», αλλά με μειωμένη ποινή (ο «διευθύ-
νων» ομάδας που συστήθηκε για να διαπράξει κακουργήματα
τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 10 ετών).
3. Ο κύκλος των μελών μιας οργάνωσης διευρύνεται και με
τους… συμπαθούντες, οι οποίοι παρέχουν «κάθε είδος περιου-
σιακά στοιχεία, υλικά ή άυλα, κινητά ή ακίνητα ή κάθε είδους
χρηματοοικονομικά μέσα». Η ποινή και γι’ αυτούς είναι κάθειρξη
μέχρι 10 χρόνια. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο διευρύνεται
ο κύκλος και πόση αυθαιρεσία χωράει εν προκειμένω, αν ανα-
λογιστούμε ότι μέχρι τώρα ποινικοποιούνταν με κάθε δυνατό
τρόπο οι φιλικές σχέσεις. Στην υπόθεση Χαλανδρίου με τη σύλ-
ληψη ανθρώπων που κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργά-
νωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, συνελήφθησαν και
οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα (με κατηγορίες κακουργηματικού
χαρακτήρα) άνθρωποι των οποίων τα δακτυλικά αποτυπώματα
βρέθηκαν σε κινητά αντικείμενα των σπιτιών των συλληφθέντων
(μνήμες υπολογιστών, κηροπήγια, τασάκια κ.τ.λ.). Φυσικά, μέχρι
τώρα, τέτοιες κατηγορίες ήταν αδύνατο να «σταθούνε» στο δι-
καστήριο. Πλέον, ανοίγεται ο δρόμος όχι μόνο για την ποινικο-
ποίηση αλλά και για την νόμιμη εκγληματοποίηση κάθε
κοινωνικής συναναστροφής. Μάλιστα, ο νέος νόμος διευκρινίζει
ρητά ότι αυτή η κατηγορία απευθύνεται “ανεξάρτητα από τη διά-
πραξη οποιουδήποτε εγκλήματος από τα αναγραφόμενα στην
παρ. 1”.
4. Εισάγεται δίπλα στη συμμετοχή σε «δομημένη οργάνωση» το αδίκημα
της απειλής: «Οποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση του κατά την παρ. 1
εγκλήματος και έτσι προκαλεί τρόμο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον
δύο ετών». Τα όρια της αυθαιρεσίας εκτείνονται πλέον στο άπειρο.
5. Δεν έφταναν όλα αυτά, η συγκεκριμένη διάταξη καταργεί και τα προ-
σχήματα, καθώς για να κατοχυρωθεί καλύτερα η διεύρυνση του κύκλου
των «υπόπτων», έρχεται η κατάργηση της διάταξης που έλεγε ότι «δεν
συνιστά τρομοκρατική πράξη… η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγ-
κλήματα των προηγούμενων παραγράφων, αν εκδηλώνεται ως προσπά-
θεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή
αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας… ή αποσκοπεί
στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευ-
θερίας ή άλλου δικαιώματος». Ουδείς μπορεί να επικαλεστεί ότι έστησε
ένα οδόφραγμα ή προχώρησε σε κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου ή χρη-
σιμοποίησε έναν κάδο σκουπιδιών για να προστατευθεί από την επέλαση
των ΜΑΤ, ασκώντας τα συνδικαλιστικά του δικαιώματα. Η κατηγορία της
«τρομοκρατίας» είναι δεδομένη για όσους και όσες συλληφθούν να αγω-
νίζονται με τα πιο συνήθη μέσα που χρησιμοποιεί το κοινωνικό κίνημα.
6. Τέλος, για τη διευκόλυνση της ρουφιανιάς και των στημένων κατηγο-
ρητηρίων, καταργήθηκε η υποχρέωση του δικαστηρίου να αποκαλύπτει
το όνομα του «ανώνυμου» μάρτυρα, αν το ζητήσει κάποιος από τους διά-
δικους. Πλέον, το δικαστήριο θα αποφαίνεται, «αιτιολογημένα», αν θα
αποκαλύψει το όνομα ή όχι.
Η αλλαγή αυτή μπορεί να στείλει σε πολυετείς καθείρξεις κα-
τηγορούμενους για «τρομοκρατία» με βάση καταθέσεις ανθρώπων που
δεν θα δουν και δεν θα ακούσουν ποτέ διά ζώσης, ώστε να μπορούν να
αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους.

Γίνεται φανερό ότι έν δυνάμει ‘τρομοκράτες’ είναι όλοι όσοι κατεβαίνουν
στον δρόμο, όσοι αγωνίζονται.Το κοινωνικό κίνημα στο σύνολο του μπάινει
στο στόχαστρο του κράτους, που διευρύνεται έτσι πέρα απο τις γκρούπες που
ασκούν επαναστατική βία.
Φυσικά δεν πέφτουμε απο τα σύννεφα, ούτε ανακαλύπτουμε έν μια νυκτί την
Αμερική,αυτή η διέυρυνση είναι βασικό στοιχείο της κατασταλτικής προετοιμασίας του κράτους.
Το σύστημα φοβάται, το σύστημα τρέμει την κοινωνική οργή που όταν
εκδηλωθεί θα το σαρώσει. Γνωρίζει ότι όταν εκδηλωθεί η λαική οργή κανένας
μηχανισμός του δεν θα μπορέσει να σταματήσει την έκρηξη, αυτή είναι και η
διαρκής αγωνία του. Στην αγωνία του αναδιπλώνεται,και θωρακίζεται.Δεν
μένει στην άσκηση κρατικής βίας, αλλά περνά στην κρατική καταστολή.
Έτσι απο την μία με τις διατάξεις τρομοκρατεί τον κόσμο, αφού όποιος
συμμετέχει σε αγώνες φλερτάρει με την καταδίκη ώς τρομοκράτης, και απο την
άλλη στήνει τις εφεδρείες του:μπάτσοι,δημοσιογράφοι,δικαστές έτοιμοι να
απαγείλουν κατηγορίες, να δικάσουν, να επιτελέσουν τον ρόλο τους στην
ιστορία.
Εμείς τι κάνουμε;
Εμείς είμαστε έτοιμοι να τους δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις.
Γνωρίζουμε ότι όταν ξεκινάει μια διαδικασία δύσκολα ανατρέπεται,
επιλέγουμε απέναντι στο κατασταλτικό πεδίο να δώσουμε τις δικές μας
κοινωνικές απαντήσεις, επιλέγουμε συνειδητά να μην μείνουμε απαθείς,
γνωρίζοντας καλά ποιός είναι ο μόνος τρομοκράτης. Τις απαντήσεις μας θα
τις δώσουμε έτσι όπως εμείς ξέρουμε.Συλλογικά και μαχητικά, εκεί που
επιλέγουμε να βρεθούμε.Στους δρόμους της οργής και της εξέγερσης.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ